تا حالا شده امتحان مهمی داشتهباشید؟ یا ملاقات مهمی، یا حتی یک جلسه خواستگاری؟ از کی شروع به نگران شدن برایش میکنید؟ چه عواملی در میزان نگرانی شما نقش دارد؟ بعد فاصله آن واقعه، میزان آمادگی شما برای آن، اهمیت آن در زندگیتان، کدام تاثیرگذار است؟
همانطور که همه میدانیم، بدن ما به شکلی طراحی شدهاست که در هنگام احساس خطر، یا هر نوع هیجان از خود هورمون آدرنالین ترشح میکند (این چک بشه)، هورمونی که زمان نگرانی نیز امکان ترشح بیشتری دارد.
در صورتی که به لحاظ روانی سالم باشید، زمانی که برای مسئلهای آمادگی کافی داشتهباشید، معمولاً کمتر نگرانید. دانشآموزانی که برای کنکور آمادهاند اغلب برای کنکور استرس کمتری دارند تا کسانی که از آمادگی متوسطی برخوردارند اما کنکور برای آنها، به لحاظ خانوادگی یا اجتماعی بسیار با اهمیت تلقی شدهاست. وقتی که برای واقعهای به قدر کافی آمادگی ندارید و خود از این امر آگاهید، نگرانی خود را زودتر و با شدت بیشتری نشان میدهد.
بهترین شیوه کنترل نگرانی در این حالت، کسب آمادگی برای آن واقعه است. اگر برای امتحان آماده میشوید، شروع به درس خواندن کنید؛ سعی کنید اشکالاتتان را برطرف نمایید؛ با استادانتان، یا همکلاسیهایی که جلوتر از شما هستند در تعامل باشید؛ مطمئن باشید به محض دست زدن به اقدام برای آمادگی، نگرانی شما به میزان قابل توجهی کاهش مییابد.
اگر برای یک قرارکاری یا یک مصاحبه کاری آماده میشوید، سعی کنید اطلاعاتی در خصوص سازمان یا افرادی که قرار است با آنها مذاکره کنید بدست آورید. سعی کنید اگر قرار است مستنداتی را ارائه دهید، با شواهد محکمی قابل دفاع باشند؛ خصوصاً اگر قرار است اولین جلسه قرار شما باشد و فرصت کاری مهمی را برایتان رقم بزند. هر چند نمیتوانید همیشه همه چیز را پیشبینی کنید اما اینکه دقیقاً بدانید چه میخواهید ارائه دهید و برای موضوعات ارائه خود شواهدی محکم داشتهباشید و علاوه بر تسلط بر آن حوزه موضوعی و ترجیحاً موضوعات پیرامون آن، اطلاعاتی نیز از سازمان و نیازهایش کسب کنید، میتواند در کاهش و حتی رفع نگرانی شما بسیار مثمر ثمر باشد.
جدای همه اینها، بهترین شیوه برای رفع نگرانی پرت کردن حواس خود است. حواستان را به موضوعی دیگر پرت کنید؛ کاری انجام دهید؛ بنویسید؛ خانهتان را جارو کنید؛ ورزشی سنگین انجام دهید؛ نقاشی بکشید و کلاً سراغ تجربهای بروید که تمام حواس شما را به خود جلب میکند.
اضافه کردن نظر