مديريت استعداد در سازمان‌های ايرانی

اين مجموعه از مطالعات، چتري است كه تحت لواي آن مطالعات مختلفي صورت پذيرفته‌است كه به برخي از آنها اشاره مي‌شود.

1. استعدادزدايي از سازمان

مطابق با مدل جهاني P-CMM، مديريت استعداد يكي از فرايندهاي سطح بالا در سازمان‌هاست. در واقع، مديريت استعداد، در سطح چهارم فرايندهاي P-CMM، قرار دارد. از اين رو، با توجه به اينكه در اغلب سازمان‌هاي داخلي، ساختارهاي بنيادين منابع انساني نيز هنوز به صورت مناسبي شكل نگرفته‌است، نمي‌توان انتظار داشت، ساختار مديريت استعداد به شكل حتي ناقص اما موثري پياده‌سازي شود. طي تحقيقات ما از سال ۹۳ تا كنون، نه تنها اين اتفاق رخ نمي‌دهد، بلكه فرايندهاي استعدادزدايي از سازمان نيز فعال است.

براي دريافت توضيحات بيشتر در اين خصوص مي‌توانيد به مقاله اين‌جانب در مجله پژوهش‌هاي عمومي مديريت مراجعه نماييد

http://jmr.usb.ac.ir/article_3103.html

1. مزايا و معايب پاداش به استعدادها

با وجود اينكه بحث مدیریت استعدادها به یکی از بحث‌های کلیدی مدیریت منابع انسانی و دغدغه مدیران ارشد سازمان‌ها در سطح جهاني تبديل شده‌است، هنوز ابعاد متعددی از آن به خوبی مورد بررسی قرار نگرفته‌است. یکی از مهمترین مواردی که نیازمند توجه مدیران و متخصصان منابع انسانی است، بحث شیوه جبران خدمات استعدادهای سازمان است که اگر با دقت کافی طراحی نشود، می‌تواند به شمشیری دولبه برای سازمان تبدیل گردد. از یک سو، پاداش بهتر به استعدادها، می‌تواند مقدمات نگهداشت بهتر استعدادها و شهرت سازمان به عنوان سازمانی استعدادمحور را به دنبال داشته‌باشد و از سوی دیگر، از میان رفتن انگیزه‌های درونی، حس عدم عدالت سازمانی و تبدیل مشاغل به مشاغل برند را موجب گردد.

اين مطالعه در كنفرانس چهاردهم مديريت، در دانشگاه صنعتي شريف در سيال ۹۵ ارائه شده‌است.