انواع ستاره‌هاي سازماني و ارزش‌آفريني توسط آنها
گرچه در بسياري از سازمان‌ها اين باور وجود دارد كه استعداهاي سازمان، كساني هستند كه بواسطه توانمندي‌ها يا عملكرد خويش شناخته شده‌اند، كهو، لپاك و بنتلي (۲۰۱۶) نشان داده‌اند كه ستاره شدن در سازمان‌ها يا در صنعت آنقدر هم مستقيم اتفاق نمي‌افتد. اين محققان، كه در مقاله Let’s Call a Star a Star: Task Performance, External Status, and Exceptional Contributors in Organization سعي كرده‌اند انواع ستاره‌هاي سازمان را بر اساس منبع ستاره شدنشان و نيز شيوه‌هاي بالقوه ارزش آفريني‌شان، شناسايي نمايند. بر اساس ديدگاه اين محققان، سه نوع كلي ستاره سازماني وجود دارد:
- ستاره‌هاي جهاني (جهان‌شمول، universal) كه هم عملكرد دارند و هم در صنعت و فراتر از آن جايگاه ويژه‌اي دارند.
- ستاره‌هاي عملكردي (Performance Stars)
- ستاره‌هاي ناشي از جايگاه اجتماعي (Status Stars)
كه اين ستاره‌هاي ناشي از جايگاه اجتماعي خود سه دسته هستند:
- ستاره‌هاي وابسته به شركت‌هاي معظم و خوشنام
- ستاره‌هاي جهان‌شمول قديمي
- ستاره‌هاي ناشي از شبكه‌سازي
نكته جالب توجه در ارزش‌آفريني اين ستاره‌ها اين است كه تنها دو دسته اول هستند كه عملكردهاي استثنايي از خود بروز مي‌دهند ولي درخصوص عملكرد دسته سوم، يعني ستاره‌هاي ناشي از جايگاه اجتماعي، نمي‌توان به سادگي اظهار نظر كرد. اين در حالي است كه به لحاظ دسترسي به منابع بيرون از سازمان، گروه اول و سوم خوب عمل مي‌كنند و به لحاظ تاثيرگذاري بر همكاران، در قالب مربي‌گري، انتقال دانش و … باز هم دو گروه اول و تا حدي ستاره‌هاي جهان‌شمول قديمي مي‌توانند موثر واقع شوند و ديگر ستاره‌هاي وابسته به جايگاه اجتماعي، تنها مي‌توانند نقش اسپانسر را ايفا نمايند.
براي مطالعه كامل اين مقاله مي‌توانيد به اينجا مراجعه كنيد.
اضافه کردن نظر